Perseidy –czym są, jak, kiedy i gdzie obserwować najbardziej widowiskowy deszcz meteorów

Czym są Perseidy?

Rój meteorów, który zachwyca od wieków

Perseidy to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i widowiskowych rojów meteorów widocznych na niebie każdego lata. Ich nazwa pochodzi od gwiazdozbioru Perseusza, z którego – z naszej perspektywy – „wylatują” meteory, czyli spadające gwiazdy. Choć w rzeczywistości są to drobiny materii kosmicznej wchodzące w ziemską atmosferę z ogromną prędkością, dla obserwatorów są to świetliste, krótkotrwałe błyski przecinające niebo, często z jasnymi ogonami. Niezmiennie budzą one zachwyt i wzruszenie – zarówno wśród astronomów, jak i osób, które patrzą w niebo, by pomarzyć i wypowiedzieć życzenie.

Rój Perseidów to jedno z najpewniejszych zjawisk astronomicznych – pojawia się co roku w podobnym czasie, w drugiej połowie lata, a jego aktywność jest bardzo przewidywalna. W sprzyjających warunkach można zobaczyć nawet 60–100 meteorów na godzinę, co czyni Perseidy jednym z najaktywniejszych rojów obserwowanych gołym okiem.

Skąd biorą się Perseidy?

Źródłem Perseidów jest kometa Swift-Tuttle, odkryta w 1862 roku przez dwóch astronomów – Lewisa Swifta i Horace’a Tuttle’a. Kometa ta ma bardzo wydłużoną orbitę i powraca w pobliże Słońca raz na około 133 lata. Podczas swojej wędrówki przez Układ Słoneczny, kometa zostawia za sobą strumień drobnych cząstek pyłu i lodu, które nazywamy meteoroidami. Gdy Ziemia w sierpniu przecina ten strumień, cząstki te wpadają w naszą atmosferę z ogromną prędkością – nawet 59 km/s – i spalają się, tworząc świetliste smugi, czyli meteory.

Co ciekawe, choć Swift-Tuttle była widoczna na niebie ostatnio w 1992 roku, pozostawiła po sobie tak szeroki i gęsty ślad, że przez dziesięciolecia wciąż możemy obserwować efekt jej wędrówki. To dlatego Perseidy powtarzają się każdego roku z taką regularnością. Warto też dodać, że z biegiem czasu Ziemia może przechodzić przez gęstsze lub rzadsze fragmenty strumienia, co wpływa na liczbę meteorów, jakie możemy zaobserwować.

Co odróżnia Perseidy od innych rojów meteorów?

Na tle innych rojów meteorów – takich jak Geminidy, Orionidy czy Lirydy – Perseidy cieszą się największą popularnością. Istnieje kilka powodów, dla których ten rój zyskał taką renomę:

Regularność i niezawodność – Perseidy pojawiają się każdego roku, bez wyjątku, i mają dość długi okres aktywności (od około 17 lipca do 24 sierpnia), co zwiększa szanse na ich zauważenie.
Aktywność – w czasie maksimum można zobaczyć dziesiątki meteorów na godzinę, a w sprzyjających warunkach nawet ponad 100.
Warunki pogodowe i pora roku – sierpień to miesiąc ciepłych, pogodnych nocy, które zachęcają do przebywania na zewnątrz. W przeciwieństwie do np. Geminidów (grudzień), Perseidy można oglądać w letniej atmosferze, bez przymarzniętych palców i czapki na głowie.
Spektakularność zjawiska – meteory z roju Perseidów są jasne, szybkie i często zostawiają po sobie efektowne smugi, które mogą utrzymywać się na niebie przez kilka sekund.

Dodatkowo, wiele meteorów Perseidów ma charakterystyczny zielonkawy lub niebieskawy odcień, co czyni obserwacje jeszcze bardziej wyjątkowymi. Te barwy wynikają z rodzaju jonów w atmosferze i pierwiastków zawartych w cząstkach meteoroidów (np. magnez, wapń, żelazo).

Dlaczego Perseidy fascynują ludzi od wieków?

Nie tylko nauka fascynuje się Perseidami. Od wieków ludzie obserwowali to zjawisko z duchową, symboliczną i emocjonalną głębią. W tradycji ludowej często mówi się o „nocach spadających gwiazd”, podczas których należy wypowiedzieć życzenie – najlepiej w ciszy, w sercu – a wtedy ma się ono spełnić. To przekonanie funkcjonuje do dziś i nie traci na popularności, zwłaszcza wśród dzieci i romantyków.

Nie bez powodu Perseidy nazywane są też „łzami św. Wawrzyńca”. Święty ten, męczennik chrześcijański z III wieku, został stracony 10 sierpnia – a więc blisko maksimum aktywności roju. Legenda głosi, że meteory są jego łzami, spadającymi z nieba na ziemię. W średniowieczu to zjawisko budziło zarówno grozę, jak i podziw – interpretowano je jako znak z niebios, przestrogę lub boski przekaz.

W czasach nowożytnych Perseidy stały się przedmiotem fascynacji astronomów i miłośników nieba. Dziś to także doskonała okazja do wspólnego spędzania czasu: rodzinnych wypadów za miasto, nocnych biwaków, obserwacji z dziećmi lub romantycznych spotkań pod gwiazdami.

Jakie znaczenie naukowe mają Perseidy?

Dla astronomów i astrofizyków Perseidy to źródło cennych danych. Choć z punktu widzenia fizyki meteory są zjawiskiem stosunkowo prostym (spalające się drobiny materii), ich obserwacja pozwala badać:

skład chemiczny pyłów kometarnych,
gęstość i strukturę atmosfery ziemskiej,
ewolucję orbit komet i ich interakcję z polem grawitacyjnym planet,
zmiany w aktywności roju na przestrzeni lat.

Na podstawie intensywności roju i rozmieszczenia meteorów można też przewidywać przyszłe orbity i ewentualne zagrożenia ze strony większych ciał niebieskich. Co ciekawe, istnieją także badania nad dźwiękami towarzyszącymi niektórym meteorytom – tzw. elektrofonią meteorową, czyli zjawiskiem, w którym obserwator słyszy odgłos tuż po przelocie jasnego meteoru (mimo że w teorii powinno to trwać kilka minut). To pokazuje, jak wiele jeszcze pozostaje do odkrycia.

Perseidy to nie tylko piękne zjawisko przyrodnicze, ale również okno na głębsze zrozumienie kosmicznych procesów. To przypomnienie, że choć stoimy na Ziemi, jesteśmy częścią ogromnego, dynamicznego Wszechświata – a każda spadająca gwiazda jest kawałkiem kosmicznej opowieści, która dociera do nas po setkach, a nawet tysiącach lat podróży.

Kiedy najlepiej obserwować Perseidy?

Okres aktywności roju Perseidów

Perseidy pojawiają się każdego roku w drugiej połowie lata, co czyni je najbardziej rozpoznawalnym i wyczekiwanym rojem meteorów w naszej szerokości geograficznej. Ich aktywność rozpoczyna się około 17 lipca i trwa aż do 24 sierpnia, ale największa intensywność zjawiska przypada w okolicach 12–13 sierpnia – to właśnie wtedy występuje tzw. maksimum roju Perseidów.

W tym czasie Ziemia wchodzi w najgęstszy fragment strumienia materii pozostawionego przez kometę Swift-Tuttle, a to oznacza, że w ciągu jednej godziny można zaobserwować nawet 100 meteorów przecinających nocne niebo. W sprzyjających warunkach, z dala od świateł miast, możliwe jest uchwycenie kilku lub kilkunastu meteorów w przeciągu zaledwie kilku minut.

W 2025 roku maksimum aktywności Perseidów przewidywane jest w nocy z 12 na 13 sierpnia – w godzinach nocnych, pomiędzy godziną 22:00 a 4:00 nad ranem. To właśnie ten przedział czasowy daje największe szanse na zobaczenie największej liczby „spadających gwiazd”. Warto jednak pamiętać, że kilka nocy przed i po tym terminie również umożliwia ciekawe obserwacje – choć z nieco mniejszą intensywnością.

Najlepsze warunki do obserwacji Perseidów

Aby obserwacja Perseidów była udana i satysfakcjonująca, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych czynników:

Bezchmurne niebo – nawet kilka chmur potrafi znacząco ograniczyć widoczność meteorów. Najlepsze warunki panują wtedy, gdy niebo jest całkowicie czyste i przejrzyste. Warto śledzić prognozy pogody na bieżąco i wybierać lokalizacje z największą szansą na pogodną noc.
Brak Księżyca lub jego niskie natężenie światła – jasny Księżyc może znacząco utrudnić dostrzeżenie słabszych meteorów, dlatego idealna noc obserwacyjna przypada na czas nowiu lub kilka dni przed/po. W 2025 roku nów Księżyca przypada 10 sierpnia, co oznacza, że noc maksimum 12/13 sierpnia będzie niemal idealna – bez księżycowego blasku konkurującego z Perseidami.
Ciemność i brak sztucznego światła – jednym z największych wrogów obserwacji meteorów jest zanieczyszczenie świetlne. Im dalej od miasta, tym lepiej. Wybierz się na wieś, do lasu, nad jezioro albo w góry. Jeśli nie masz takiej możliwości, poszukaj w okolicy otwartego terenu oddalonego od latarni ulicznych.
Szeroki horyzont i wygodne miejsce – meteorów najlepiej wypatrywać, patrząc na jak największy fragment nieba, a nie koncentrując się wyłącznie na jednym punkcie. Idealnie sprawdzi się leżak, karimata lub hamak, które pozwolą Ci wygodnie leżeć na plecach i patrzeć w górę. Dzięki temu unikniesz bólu karku i zmęczenia.
Czas adaptacji wzroku do ciemności – oko ludzkie potrzebuje około 15–30 minut, aby w pełni zaadaptować się do ciemności. W tym czasie nie należy patrzeć na jasne źródła światła (np. telefon komórkowy), bo powoduje to utratę „nocnego widzenia”. Dobrym rozwiązaniem są latarki z czerwonym filtrem, które nie zaburzają adaptacji wzroku.

Jakie miejsca w Polsce są najlepsze do oglądania Perseidów?

Polska oferuje wiele doskonałych lokalizacji do obserwacji nieba. Choć każde miejsce oddalone od świateł miejskich będzie dobre, istnieją również specjalne strefy ochrony ciemnego nieba, które są wręcz idealne do oglądania meteorów. Oto kilka z nich:

Izerski Park Ciemnego Nieba (Góry Izerskie) – jeden z pierwszych obszarów w Europie chroniących naturalne ciemne niebo. Idealny dla miłośników astronomii.
Bieszczadzki Park Gwiezdnego Nieba – jeden z najciemniejszych obszarów w Polsce, gdzie nocne niebo wygląda niemal jak na pustyni czy w górach Kaukazu.
Pojezierze Drawskie, Kaszuby, Mazury – obszary o niskim zaludnieniu, z rozległymi przestrzeniami i czystym niebem.
Polskie wybrzeże – plaże z dala od kurortów (np. okolice Lubiatowa, Łeby poza sezonem) oferują świetny widok nad otwartym morzem.
Podlasie i Roztocze – regiony o minimalnym zanieczyszczeniu światłem i dużym potencjale do obserwacji astronomicznych.

Nie trzeba jednak jechać na drugi koniec Polski, aby cieszyć się Perseidami. Nawet w okolicach większych miast można znaleźć ciemne zakątki – wystarczy poświęcić czas na ich znalezienie. Najlepsze efekty daje wyjazd na odludzie w gronie przyjaciół, z dobrym termosem, kocem i pozytywnym nastawieniem.

Praktyczne wskazówki kalendarzowe na 2025 rok

Aby nie przegapić najlepszego momentu, warto zaznaczyć sobie w kalendarzu kilka kluczowych dat:

10 sierpnia 2025 – nów Księżyca, idealny moment na obserwacje
12/13 sierpnia 2025 – noc maksimum Perseidów (największa liczba meteorów)
11–14 sierpnia – noce o podwyższonej aktywności, również warte obserwowania
17 lipca – 24 sierpnia – cały okres aktywności Perseidów; meteory widoczne sporadycznie nawet poza maksimum

Warto sprawdzać prognozy meteorologiczne i mieć przygotowany plan B na wypadek zachmurzenia. Jeśli jedna noc okaże się nieudana, kolejna może przynieść zupełnie inne warunki – cierpliwość i elastyczność to klucz do sukcesu.

Obserwowanie Perseidów to nie tylko przygoda astronomiczna, ale też czas refleksji, kontaktu z naturą i głębszego spojrzenia na Wszechświat. Ich coroczne pojawienie się przypomina o cykliczności życia, pięknie kosmicznych zjawisk i naszej własnej małości wobec ogromu nieba. To zjawisko, które łączy pokolenia – dzieci, rodziców i dziadków – i przypomina, że warto czasem po prostu spojrzeć w górę.

Jak obserwować Perseidy – porady dla początkujących

Sprzęt, którego (nie) potrzebujesz

Jedną z największych zalet obserwacji Perseidów jest to, że nie potrzebujesz specjalistycznego sprzętu, aby cieszyć się tym zjawiskiem. W przeciwieństwie do wielu innych wydarzeń astronomicznych, meteory najlepiej widać gołym okiem. Teleskopy, lunety czy lornetki są tu zupełnie zbędne – a nawet przeszkadzają, bo ograniczają pole widzenia.

Zamiast inwestować w drogi sprzęt, warto zadbać o inne elementy, które uczynią obserwacje komfortowymi:

leżak, karimata lub materac – pozwolą wygodnie się położyć i patrzeć w niebo bez zmęczenia karku,
koc i ciepła odzież – nawet w sierpniu noce mogą być chłodne, zwłaszcza nad ranem,
termos z herbatą lub kawą – pozwoli rozgrzać się podczas dłuższej obserwacji,
repelent przeciw komarom – jeśli wybierasz się w okolice lasów lub wód,
aplikacja mobilna lub mapa nieba – pomoże zlokalizować gwiazdozbiór Perseusza i upewnić się, że patrzysz w odpowiedni obszar nieba.

Dla miłośników astrofotografii, Perseidy to doskonała okazja do spróbowania swoich sił w uchwyceniu meteorów na zdjęciach. Wymaga to jednak nieco wprawy – potrzebny będzie statyw, aparat z możliwością długiego czasu naświetlania, niska czułość ISO (lub przeciwnie – w zależności od warunków) oraz cierpliwość.

Jak znaleźć Perseusza i skąd „wylatują” meteory?

Choć meteory mogą pojawiać się na całym niebie, radiant roju Perseidów – czyli miejsce, z którego zdają się wylatywać – znajduje się w pobliżu gwiazdozbioru Perseusza. Nie musisz jednak śledzić tylko tego miejsca – wręcz przeciwnie, najwięcej meteorów widać kilka–kilkanaście stopni od radiantu, ponieważ tam tworzą one najdłuższe, najbardziej efektowne smugi.

Aby odnaleźć Perseusza:

Spójrz w kierunku północno-wschodnim nieba.
Perseusz wschodzi późnym wieczorem i osiąga najwyższy punkt nad ranem.
Możesz posłużyć się aplikacjami jak Sky Map, Star Walk, Stellarium, które w czasie rzeczywistym pokażą, gdzie aktualnie znajduje się Perseusz.

Jeśli nie chcesz się rozpraszać technologią, wystarczy skupić wzrok na ciemnym, otwartym fragmencie nieba – najlepiej patrzeć pod kątem 45–60 stopni od horyzontu, obejmując wzrokiem jak najszerszy obszar.

Jak fotografować Perseidy?

Dla amatorów astrofotografii Perseidy to jedno z najbardziej ekscytujących zjawisk. Aby zwiększyć szansę na udane zdjęcie, przygotuj się wcześniej:

Użyj aparatu z trybem manualnym (M) i statywu, aby wyeliminować drgania.
Ustaw szerokokątny obiektyw (np. 18 mm lub mniej) – dzięki temu uchwycisz większy fragment nieba.
Zastosuj czas naświetlania od 10 do 30 sekund – zależnie od ilości światła w otoczeniu.
ISO najlepiej zacząć od wartości 800–1600 i dostosować w zależności od warunków.
Przysłona – jak najniższa (np. f/2.8, f/3.5), by zebrać jak najwięcej światła.
Wybierz tryb seryjny lub interwałometr, aby aparat automatycznie wykonywał zdjęcia jedno po drugim.
Fotografuj w formacie RAW, co pozwala lepiej obrabiać zdjęcia po fakcie.

Nie licz jednak na to, że za każdym razem uchwycisz meteor – Perseidy są nieprzewidywalne. Zrobienie dobrego zdjęcia może zająć godziny i wymagać dziesiątek prób. Ale nawet jedno udane ujęcie wart jest tego wysiłku!

Jak zadbać o komfort podczas obserwacji?

Choć Perseidy są zjawiskiem fascynującym, nocne obserwacje mogą być męczące, jeśli nie zadbamy o podstawy. Oto kilka wskazówek:

Przyjedź na miejsce wcześniej – rozstaw leżaki, przygotuj przestrzeń, pozwól oczom przyzwyczaić się do ciemności.
Nie patrz w ekran telefonu – jego światło zaburzy adaptację wzroku. Jeśli musisz go użyć, zmniejsz jasność i włącz tryb nocny lub czerwony filtr.
Zabierz coś do picia i przekąski – obserwacje mogą trwać kilka godzin.
Zabierz znajomych lub rodzinę – wspólne oglądanie spadających gwiazd to doświadczenie, które zostaje w pamięci na długo.
Zachowuj ciszę i skupienie – Perseidy to nie tylko show, ale i chwila wyciszenia, kontemplacji, bycia z naturą.

Dlaczego Perseidy to coś więcej niż tylko zjawisko astronomiczne?

Obserwacja Perseidów to nie tylko kwestia naukowa – to także głębokie, osobiste przeżycie. Dla wielu ludzi to moment, kiedy można oderwać się od codziennego zgiełku, spojrzeć w górę i poczuć, że jest się częścią czegoś większego. Z każdą spadającą gwiazdą rodzi się okazja do marzeń, życzeń i refleksji.

To również chwila, która łączy pokolenia – dzieci zadają pytania, dorośli opowiadają, dziadkowie wspominają. Perseidy są jak niebiański most między nauką a magią, między tym, co kosmiczne, a tym, co głęboko ludzkie. I może właśnie dlatego warto, choć raz w roku, zapomnieć o ekranach i kalendarzach, i dać się ponieść fascynacji nocnym niebem.

Ciekawostki i duchowy wymiar Perseidów

Łzy świętego Wawrzyńca – poetycka opowieść o Perseidach

W tradycji ludowej Perseidy znane są jako „łzy św. Wawrzyńca”, co ma związek z ich corocznym pojawianiem się w pobliżu 10 sierpnia, czyli dnia wspomnienia tego świętego męczennika. Według podań, święty Wawrzyniec był spalony na żelaznym ruszcie za odmowę oddania skarbów Kościoła rzymskiego cesarzowi. Zgodnie z legendą, każda spadająca gwiazda to jedna łza świętego, który płacze nad ludzkim cierpieniem i niesprawiedliwością.

Ta symbolika na stałe wpisała się w europejską kulturę i duchowość, szczególnie w krajach południowych, gdzie noce są ciepłe i idealne do obserwacji nieba. Włosi nazywają je „le lacrime di San Lorenzo”, Hiszpanie „lágrimas de San Lorenzo” – wszędzie mają one wymiar mistyczny, niemal sakralny, jako znak niebiańskiej obecności w codzienności.

Dla wielu ludzi chwile obserwacji Perseidów to czas osobistej kontemplacji, modlitwy, zadumy nad losem i przemijaniem. Spadające gwiazdy przypominają o tym, że wszystko, co piękne, może być ulotne – ale właśnie dzięki temu wyjątkowe.

Symbolika spadających gwiazd – między nauką a marzeniami

Nie tylko religia, ale też szeroko pojęta symbolika kulturowa nadaje Perseidom głębsze znaczenie. W niemal każdej kulturze spadające gwiazdy uważano za znaki – dobre lub złe. Najczęściej jednak kojarzono je z:

nadchodzącymi zmianami,
nowym początkiem,
spełnieniem marzeń i życzeń,
przesłaniem od przodków lub duchów.

Tradycja wypowiadania życzenia przy spadającej gwieździe ma swoje korzenie właśnie w Perseidach, które w sierpniu rozświetlają niebo tak często, że nie sposób nie wypowiedzieć choćby cichej nadziei. Współcześnie wiele osób wykorzystuje ten czas na tworzenie intencji, planowanie zmian lub manifestację celów.

Dla ludzi związanych z duchowością naturalną, astrologią, medytacją – Perseidy są momentem energetycznego otwarcia, kiedy niebo niejako „odsłania zasłonę” i umożliwia głębszy kontakt ze sobą, z innymi i z Wszechświatem.

Ciekawostki naukowe o Perseidach

Choć magia Perseidów jest niezaprzeczalna, warto przyjrzeć się też faktom naukowym, które czynią to zjawisko jeszcze bardziej fascynującym:

Prędkość meteorów Perseidów wynosi aż 59 km/s, co czyni je jednymi z najszybszych na niebie. Dla porównania – prędkość karabinu maszynowego to około 1 km/s.
Większość meteoroidów spalających się jako Perseidy ma wielkość ziarenek piasku, a mimo to potrafią wytworzyć jasne, długie smugi świetlne.
Niektóre Perseidy zostawiają po sobie „train” – smugi plazmy, które utrzymują się na niebie nawet kilka sekund i falują pod wpływem pola magnetycznego Ziemi.
Radiant roju przesuwa się na niebie w ciągu nocy – wznosi się z północno-wschodniego horyzontu i przemieszcza w górę ku zenitowi.
Cząstki Perseidów pochodzą z komety Swift-Tuttle, która ma średnicę około 26 km i porusza się z prędkością 150 tys. km/h po bardzo wydłużonej orbicie.

Naukowcy każdego roku śledzą Perseidy z pomocą radioteleskopów, kamer i satelitów, badając ich skład chemiczny i wpływ na atmosferę. Ich analizy pomagają lepiej zrozumieć ewolucję materii kosmicznej i interakcje między planetami a obiektami międzygwiezdnymi.

Sztuka, literatura i kultura inspirowane Perseidami

Perseidy od wieków pobudzały wyobraźnię artystów. Ich efemeryczna, lecz intensywna natura znalazła odzwierciedlenie w poezji, malarstwie, muzyce i filmie. Spadające gwiazdy to uniwersalny symbol tęsknoty, zmiany i piękna, które pojawia się niespodziewanie i znika, zostawiając po sobie emocjonalny ślad.

W literaturze Perseidy symbolizują:

spełnione lub niespełnione marzenia,
koniec pewnego etapu i początek nowego,
przebudzenie duchowe.

W kulturze popularnej pojawiają się w piosenkach, książkach fantasy, opowieściach romantycznych. Ich pojawienie się często towarzyszy momentom przełomowym – zarówno w życiu bohaterów, jak i w metaforycznym znaczeniu.

Obserwacja Perseidów stała się też motywem podróży tematycznych, wydarzeń astronomicznych i spotkań społeczności związanych z naturą, slow life i duchowością. Dla wielu osób sierpniowe noce są okazją, by połączyć się z czymś większym niż codzienność – z rytmem natury, z Wszechświatem, z samym sobą.

Dlaczego warto patrzeć w niebo?

W świecie zdominowanym przez ekrany, pośpiech i nieustanne informacje, nocne niebo staje się oazą spokoju. Obserwacja Perseidów to chwila, kiedy możesz usiąść w ciszy, odetchnąć, spojrzeć w górę i poczuć się częścią czegoś większego. To jedno z nielicznych zjawisk, które łączą ludzi na całym świecie – niezależnie od języka, religii, przekonań.

Wspólne spoglądanie na spadające gwiazdy to rytuał, który ma w sobie coś pierwotnego. Od tysięcy lat człowiek podnosił wzrok ku niebu, szukając znaków, znaczeń, inspiracji. Perseidy są tego współczesną odsłoną – dostępne dla każdego, bez względu na miejsce zamieszkania, status społeczny czy wiek.

Jeśli więc nadchodzi sierpień, a Ty masz chwilę wolnego wieczoru – wyłącz światło, znajdź ciemny zakątek, połóż się na ziemi i spójrz w górę. Być może jedna z tych spadających gwiazd będzie właśnie dla Ciebie.

FAQ Perseidy – jak obserwować i co warto wiedzieć?

Kiedy przypada maksimum Perseidów w 2025 roku?

Maksimum roju Perseidów w 2025 roku przypada na noc z 12 na 13 sierpnia. To najlepszy moment na obserwacje, zwłaszcza między północą a świtem.

Czy do oglądania Perseidów potrzebny jest teleskop?

Nie, do obserwacji Perseidów nie są potrzebne żadne przyrządy optyczne. Najlepiej obserwować je gołym okiem, w ciemnym miejscu z szerokim widokiem na niebo.

Gdzie najlepiej obserwować Perseidy w Polsce?

Najlepsze warunki są z dala od miast – np. w górach, nad jeziorami, na otwartych polach lub w rezerwatach ciemnego nieba. Unikaj sztucznego oświetlenia.

Dlaczego Perseidy nazywane są „łzami św. Wawrzyńca”?

Perseidy pojawiają się w sierpniu, blisko daty wspomnienia św. Wawrzyńca (10 sierpnia). W tradycji ludowej meteory utożsamiano z jego łzami spadającymi z nieba.